Chody konia!

Cztery podstawowe:

Kłus

Galop

Stęp

Cwał

Dwa inne chody:

Inochód

Tólt

 

Kłus
Chód dwutaktowy, koń stawia dwie nogi po przekątnej (prawa przednia i
lewa tylna, lewa przednia i prawa tylna). Rodzaje kłusu: zebrany,
pośredni, roboczy, wyciągnięty. Z punktu widzenia jeźdźca w rekreacji
- kłus anglezowany, wysiadywany (ćwiczebny) lub w półsiadzie.
W jeździe rekreacyjnej oraz sportowej jeździec anglezując, powinien
podnosić się z siodła w momencie, gdy koń stawia przednią,
zewnętrzną nogę. W konkursach ujeżdżeniowych na czworoboku stosuje
się tylko kłus ćwiczebny.

kłus.jpg   kłus ().gif

Galop
Trójtaktowy chód konia (źle ułożone konie czasem galopują
czterotaktem), koń stawia najpierw nogę tylną, potem dwie nogi po
przekątnej, a następnie przednią prowadzącą - w zależności więc,
która noga stawiana jest jako ostatnia, rozróżnia się galop na lewą i
prawą nogę. Rodzaje galopu: zebrany, roboczy, pośredni, wyciągnięty.
Można galopować w półsiadzie lub w pełnym siadzie.
Koń powinien galopować na tę samą nogę, w którym kierunku jedzie (w
lewo - na lewą, w prawo - na prawą). Jeśli tak nie jest,a jest to
zamierzone mówi się, że jeździec prowadzi konia kontrgalopem. Jazda
kontrgalopem jest trudnym technicznie elementem, bowiem utrudnia koniowi
zachowanie równowagi. Jeśli kontrgalop nie był zamierzony to nazywamy go
galopem fałszywym.

Galop roboczy
Najwolniejszy z galopów. Jest to galop ciężki, koń w nim najbardziej
wyrzuca całe ciało. Łatwo w nim wysiedzieć w siodle.
Galop pośredni
Chód konia zmuszający go do wzmożonej pracy grzbietem oraz zwiększenia
stopnia uginania i prostowania tylnych kończyn. Tempo równomierne wynosi
340-350 m/min.
Galop zebrany
Galop jest zwolniony do minimum. Dzięki maksymalnemu podstawieniu zadu
środek ciężkości przesuwa się do tyłu. Szyja jest wygięta, wysoko
podniesiona, czoło pionowo. Galop zebrany wymaga od konia gibkości i
dobrego wytrenowania. Chód ten bardzo obciąża stawy skokowe, nie należy
go więc nadużywać.
Galop wyciągnięty
Koń wydłuża nogi na tyle, na ile pozwala mu budowa jego ciała. Ruchy
są bardziej wyciągnięte niż w galopie pośrednim. Tempo wynosi ok. 550
m/min.

galop.jpg   galop ().gif

Stęp
Chód czterotaktowy; koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, lewa
przednia, prawa tylna, prawa przednia. Rodzaje stępa: zebrany, pośredni,
roboczy i wyciągnięty.

stęp 1.jpg  stęp 2.jpg stęp ().gif

Cwał
Jest najszybszym rodzajem galopu, często uważany za odrębny chód, gdyż
w przeciwieństwie do innych rodzajów galopu jest czterotaktowy. Koń
stawia nogi w kolejności: lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa
przednia, lub odwrotnie, po czym następuje faza lotu

cwał.gif  cwał ().gif

Kłus i inchód są chodami dwutaktowymi, co oznacza, że zawsze dwa z
czterech kopyt uderzają o ziemię równocześnie. W kłusie to dwie
różne kończyny po przekątnej: tylna prawa i przednia lewa, a następnie
tylna lewa i przednia prawa. W inchodzie natomiast są to kończyny
znajdujące się po tej samej stronie ciała: tylna prawa i przednia prawa,
a następnie tylna lewa i przednia lewa.
Tölt jest chodem czterotaktowym, w którym koń stawia kończyny
następująco: prawa przednia, prawa tylna, lewa przednia, lewa tylna. Nie
jest to mieszanka kłusa i galopu, jak czasem można usłyszeć. Mówiąc
najprościej, jest to stęp w tempie galopu. Chód ten jest bardzo wygodny
dla jeźdźca. Długotrwałe poruszanie się tym chodem jest jednak
męczące dla konia, toteż w Islandii na długich trasach zmienia się
konie. W średniowieczu chód ten był rozpowszechniony i ceniony w całej
Europie, lecz później zanikł na kontynencie, gdzie zrezygnowano z wygody
podróżowania wierzchem, a przewagę zyskały konie wojskowe.
Nyana



					

Profil konia!

Co tu opisywać, wszystko widać na zdjęciu…

Profil prosty – między oczami a chrapami głowa prosta.

Profil szczupaczy – między oczami a chrapami głowa wklęsła.

Profil garbonosa – między oczami a chrapami głowa wypukła.

Głowa świńska – głowa od uszu coraz wąższa.

Nyana

Maści koni!

skarogniady – sierść prawie czarna, często o odcieniu grafitowym lub granatowym; na nozdrzach, w pachwinach oraz wewnętrznej stronie kończyn jest jaśniejsza, brunatna lub żółtawa (tzw. podpalanie).

Konie - maść karogniada

gniady – sierść brązowa od jasnej do brunatnej i prawie czarnej, grzywa, ogon i dolne odcinki kończyn – czarne.

Konie - maść gniada

kasztanowaty – żółtaworuda lub rudobrązowa sierść, grzywa i ogon w tym samym odcieniu lub jaśniejsze, kończyny bez czarnego podpalania. Występują odmiany na kończynach i głowie.

Konie - maść kasztanowata-cisawa

kary – całkowicie czarna, mogą występować odmiany na kończynach i głowie.

siwy – występuje tylko wtedy, gdy jedno z rodziców było tej maści. Po urodzeniu koń ma którąś z maści podstawowych i z wiekiem siwieje. Do czasu pełnego osiwienia, sierść składa się z włosów białych i maścistych.

siwy w hreczce –  na siwym koniu występują brązowe lub czarne małe plamki.

siwy jabłkowity – koń jest szarawy, a na a całym jego ciele występują jasne plamki.

dereszowaty – włosy białe i maściste wymieszane są w proporcji 1:1. Głowa, szyja i kończyny mają przewagę włosów maścistych (gniadych, karych lub kasztanowatych), natomiast tułów białych. W odróżnieniu od maści siwej, dereszowate umaszczenie występuje od urodzenia. W zależności od maści zasadniczej, wyróżnia się następujące odmiany: gniadodereszowata, kasztanowatodereszowata, karodereszowata, bułanodereszowata,  izabelowatodereszowata. Ciekawostką jest to, że ilość włosów białych zależna jest od pory roku.

myszaty – sierść jednolicie szara, a grzywę i ogon czarne (maść występuje stosunkowo rzadko).

izabelowaty – barwa sierści żółtawa z jasnymi kończynami. Grzywa i ogon jaśniejsze, możliwe białe odmiany.

bułany –  żółtawa lub popielatobura sierść z czarnymi kończynami. W ogonie i grzywie włosy czarne zmieszane z maścistymi.

 tarantowaty – Umaszczenie koni tarantowate to maść charakteryzująca się ciemnymi plamkami różnej wielkości, które występują na białej skórze, bądź odwrotnie – są białe na ciemnej skórze. Pojawiają się także inne rodzaje ubarwienia – tzn. konie bez plamek, bądź fragmentami zmieszanych ze sobą włosów ciemnych i białych.
srokaty tobiano – gdy głowa, szyja, pierś i podbrzusze są najczęściej maści zasadniczej. Na kończynach są długie odmiany, a grzywa i ogon często dwukolorowe.
srokaty overo – gdy plamy mają postrzępione brzegi, obejmujące boki konia, szyję i podbrzusze, ale nie przez grzbiet. Na głowie występują zazwyczaj duże odmiany, a kończyny pozostają maści zasadniczej.

srokaty tovero – jest połączeniem dwóch pozostałych.
srokaty sabino – biała sierść obejmuje najczęściej głowę, podgardle, podbrzusze i nogi. Krawędzie plam mogą być nieregularne. Na bokach konia mogą pojawiać się obszary sierści mieszanej.
 srokaty splash white – białe plamy o gładkich brzegach obejmują niemal wszystko oprócz uszu, szyi i grzbietu, gdzie występuje maść zasadnicza.

 albinos – konie urodzone jako białe mają jasnobrązowe lub jasnoniebieskie oczy, różową niepigmentowaną skórę i jasne kopyta. Natomiast czerwone oczy, jak u prawdziwych albinosów, nie występują.
Koniara

Mimika konia, konie potrafią okazywać uczucia jak nikt…

Mimika konia, ważny element przy pierwszym spotkaniem z koniem!

1. Ostrzeżenie – uszy kierują się do tyłu. Uważaj, koń może być agresywny.

2. Zainteresowanie – Uszy lekko skierowane do przodu. Jest zaciekawiony, ale się nie boi.

3. Strach – Uszy lekko na boki. Koń się boi, należy bardzo uważać.

 4. Ospałość – Uszy trochę na boki, trochę do tyłu. Twój koń jest senny i opuszcza głowę.

5. Zmęczenie – Uszy na boki. Zawiesza smętnie głowę, jest zmęczony po wysiłku.

6. Podniecenie – Uszy całkiem do przodu. Koń jest zadowolony i radosny.

Nyana